Gdy dziecko:

• ma problemy z agresją, lękiem, płaczem,
• nie potrafi sobie radzić z niepowodzeniami,
• jest nadmiernie zestresowane,
• ma trudności w szkole,
• jest w grupie ryzyka „ciążowo –okołoporodowego”,
• ma wadę genetyczną lub inną poważna przewlekłą chorobę,
• nie osiąga przewidzianych dla danego wieku osiągnięć rozwojowych,
• ma problemy z nawiązaniem relacji społecznych,
• u dziecka stwierdzono zaburzenia rozwojowe,
• nie nawiązuje stosownych do wieku prób komunikacji z otoczeniem,
• ma problemy z jedzeniem,
• musi poradzić sobie z trudną sytuacją życiową, np. rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby,
• w każdej sytuacji, która powoduje Twój niepokój,
• oraz aby upewnić się, że proces rozwoju przebiega prawidłowo.

W Gliwicach:

– Bezpłatnie w ramach Wczesnego Wspomagania Rozwoju (dla dzieci z opinią z poradni o potrzebie WWR)

– Komercyjnie

– W ramach NFZ (czas oczekiwania może być wydłużony)

Bezpłatna terapia psychologiczna, logopedyczna i pedagogiczna

Każdemu dziecku do osiągnięcia wieku szkolnego przysługuje prawo do bezpłatnej terapii w ramach WWR (Wczesne Wspomaganie Rozwoju).

Psycholog dziecięcy zajmuje się problemami dotyczącymi dzieci i młodzieży. Problemy, z jakimi rodzice zwracają się do psychologa dziecięcego są bardzo różne – konsultuje się takie zaburzenia jak:

– agresja,
– lęk,
– moczenie nocne,
– smutek, nadpobudliwość,
– problemy szkolne,
– problemy wychowawcze,
– tiki czy brak pewności siebie.

Rodzice, którzy zastanawiają się nad wizytą dziecka u psychologa dziecięcego, często skupiają się na samym dziecku. Doszukują się w nim zachowań odbiegających od przyjętych norm, niemile widzianych cech charakteru.

Jednak psycholog dla dzieci skupia uwagę nie tylko na samym dziecku, ale także na rodzicach. Patrzy z innego punktu widzenia i doszukuje się zależności, których nie widzi rodzic. Innymi słowy, psycholog dostrzega też wpływ rodziców na pojawienie się nieprawidłowości.

1. Pierwsze spotkanie z psychologiem dziecięcym.

Pierwsze spotkanie z psychologiem dziecięcym w naszej poradni to zazwyczaj wywiad z rodzicami dziecka, na którym przekazywane są informacje na temat sytuacji rodzinnej, rozwijania się dziecka czy problemów szkolnych. Na pierwszej wizycie mogą być już prowadzone wstępne obserwacje dziecka i jego zachowań.

2. Diagnoza psychologiczna dziecka.

Diagnoza psychologiczna może wymagać 3 spotkań. W razie potrzeby psycholog może zalecić konsultacje specjalistyczne, w tym wizytę u psychiatry. Diagnoza stawiana jest w oparciu o informacje z wywiadu z rodzicami i dzieckiem oraz testy psychologiczne. Po zakończonym procesie diagnostycznym planowane są oddziaływania terapeutyczne.

3. Terapia psychologiczna.

Częstotliwość spotkań terapeutycznych może być różna, zależna od postawionej diagnozy oraz ustalonego planu terapeutycznego. Ważnym jest, aby rodzic trzymał się ustaleń z psychologiem, zajęcia odbywały się cyklicznie oraz aby rodzic pracował z dzieckiem w domu. Tylko wtedy terapia może przynieść oczekiwane rezultaty.

Wizyta u psychologa może być dużym wyzwaniem nie tylko dla rodzica, ale również dla dziecka. Jak zatem mówić dziecku o potrzebie takiej wizyty? Co robić, aby nie budzić w nim niepotrzebnego lęku i stresu?

Rodzic może przedstawić psychologa jako „osobę dorosłą, której mówi się o trudnych rzeczach”, albo „dorosłego, który chce pomóc Ci lepiej się poczuć”. Ważnym jest, aby kreować pozytywny wizerunek specjalisty, i aby dziecko czuło się bezpiecznie. Rodzice muszą być otwarci na pomoc z zewnątrz i chcieć pomóc sobie i dziecku, a wtedy wizyty powinny przebiegać bezproblemowo.