
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice
Masz pytania? Zadzwoń do Nas! Chętnie pomożemy.
Rejestracja online
Zadzwoń do nas!
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice – Poradnia FOCUS
Masz natrętne myśli lub wykonujesz powtarzalne czynności, które trudno przerwać? Cierpisz z powodu lęku, kompulsji, rytuałów, które dezorganizują Twoje życie? Nie jesteś sam – zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) dotykają milionów osób na całym świecie, niezależnie od wieku i płci. Choć objawy bywają bardzo dokuczliwe, skuteczna pomoc jest możliwa.
Jeśli podejrzewasz u siebie lub u bliskiej osoby zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) – czyli nawracające, natrętne myśli (obsesje) i przymusowe działania (kompulsje) – nie zostawaj z tym sam. W Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej FOCUS w Gliwicach zapewniamy kompleksową pomoc zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych.
W naszej placówce możesz skorzystać z konsultacji:
- psychiatry dziecięcego – jeśli problem dotyczy dziecka lub nastolatka,
- psychiatry dla dorosłych – który postawi diagnozę medyczną i w razie potrzeby przepisze odpowiednie leki,
- psychologa – który pomoże zrozumieć źródło trudności i opracować plan działania,
- psychoterapeuty – który poprowadzi terapię ukierunkowaną na zmianę myślenia i zachowań związanych z lękiem i kompulsjami.
OCD to zaburzenie, z którym można skutecznie pracować – odpowiednia diagnoza, leczenie i wsparcie terapeutyczne pozwalają znacznie poprawić jakość życia.
Zapraszamy do kontaktu i umówienia konsultacji w naszej poradni w Gliwicach:
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice Poradnia Focus
Osoby cierpiące na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne doświadczają obsesji, czyli uporczywych, nawracających i niechcianych myśli oraz impulsów, a także kompulsji – powtarzalnych zachowań lub czynności psychicznych, które wykonują w odpowiedzi na pojawiające się obsesje.
Do innych form zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych zaliczają się głównie nawracające, powtarzające się zachowania skoncentrowane na ciele (na przykład wyrywanie włosów) oraz towarzyszące im, wielokrotne próby ich powstrzymywania. Zaburzenia pokrewne, opisane poniżej, obejmują: zaburzenie zbieractwa, dysmorfię ciała, trichotillomanię (wyrywanie włosów), zaburzenie drapania skóry (skubania), a także zaburzenie węchowe.
Czym są zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD)?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to schorzenie charakteryzujące się występowaniem obsesji – nawracających, niechcianych i nieprzyjemnych myśli, idei, impulsów lub obrazów. W odpowiedzi na nie osoby cierpiące na OCD odczuwają przymus powtarzania określonych czynności, czyli kompulsji (nazywanych również rytuałami), aby zredukować napięcie. Zarówno obsesje, jak i kompulsje – takie jak mycie lub sprzątanie rąk, sprawdzanie, czy liczenie – są uciążliwe. Pochłaniają znaczne ilości czasu (np. ponad godzinę dziennie), wywołują silny stres emocjonalny lub istotnie utrudniają codzienne funkcjonowanie, w tym relacje społeczne.
Wiele osób, które nie mają OCD, również doświadcza niepokojących myśli lub powtarzających się zachowań. Różnica polega na tym, że u nich nie są one szczególnie czasochłonne, uciążliwe ani szkodliwe. U osób z OCD myśli mają charakter uporczywy i natrętny, a zachowania są sztywne i wykonywane z przymusu. Brak wykonania kompulsji może wywołać silny niepokój. Przykładowo, osoba może obawiać się, że jeśli nie wykona danej czynności, doprowadzi to do poważnych konsekwencji dla niej samej lub jej bliskich. Choć większość osób z OCD zdaje sobie sprawę – lub podejrzewa – że ich obsesyjne myśli nie są zgodne z rzeczywistością, mają trudność z ich odrzuceniem i z powstrzymaniem kompulsywnych zachowań.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne – diagnoza i leki
Proces diagnostyczny obejmuje konsultację psychiatryczną, podczas której lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad dotyczący objawów, czasu ich trwania, okoliczności nasilenia oraz dotychczasowych sposobów radzenia sobie z nimi. Specjalista analizuje również historię trudności emocjonalnych, rodzinnych i szkolnych lub zawodowych, a także to, jak objawy wpływają na codzienne funkcjonowanie – relacje, naukę, pracę czy sen.
Na podstawie zebranych informacji psychiatra może postawić diagnozę medyczną zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD). W razie potrzeby wdraża farmakoterapię, dobierając leki dopasowane do wieku, stanu zdrowia i nasilenia objawów. Celem leczenia farmakologicznego jest zmniejszenie natężenia obsesji i kompulsji, redukcja lęku oraz poprawa samopoczucia i zdolności do codziennego funkcjonowania.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice – psychoterapia
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT), a w szczególności jej specjalistyczna forma – ekspozycja i zapobieganie reakcji (ERP), uznawana jest za podstawową metodę leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. To właśnie ERP posiada najwięcej potwierdzeń naukowych skuteczności w pracy z osobami zmagającymi się z OCD.
W trakcie terapii pacjent stopniowo konfrontuje się z bodźcami wywołującymi lęk, które wcześniej starał się unikać – są to często sytuacje, obrazy lub myśli związane z obsesjami. Ten proces, nazywany ekspozycją, odbywa się bez podejmowania zachowań kompulsyjnych, czyli rytuałów. Przykładowo, osoba mająca nawyk wielokrotnego sprawdzania kuchenki przed wyjściem z domu, uczy się stopniowo ograniczać te czynności, aż do momentu, w którym jest w stanie opuścić dom bez sprawdzania lub po jednym sprawdzeniu.
Poprzez trwanie w wywołującej napięcie sytuacji bez wykonywania kompulsji, pacjent doświadcza, że lęk z czasem maleje, a katastroficzne scenariusze – których się obawiał – nie mają miejsca. Dzięki temu nabywa przekonania, że może funkcjonować mimo obecności trudnych myśli, bez konieczności angażowania się w zachowania rytualne.
Proces terapii opiera się na współpracy pomiędzy pacjentem a terapeutą. Wspólnie ustalają plan ekspozycji – od sytuacji wywołujących niewielki lęk po te, które budzą silniejsze reakcje. Ćwiczenia realizowane są zarówno podczas sesji terapeutycznych, jak i samodzielnie w warunkach domowych. Każdy krok jest dostosowany do możliwości i gotowości pacjenta – zadania mają być wymagające, ale możliwe do wykonania.
Często, w celu zwiększenia skuteczności terapii, elementy poznawcze – takie jak restrukturyzacja myślenia, praca nad przekonaniami czy zniekształceniami poznawczymi – są łączone z technikami ekspozycji. Taka zintegrowana forma pracy pozwala nie tylko na redukcję objawów, ale także na trwałą zmianę sposobu postrzegania własnych myśli i reakcji emocjonalnych.
Obsesje – możliwe objawy
Obsesje to niepożądane, natrętne, powracające i uporczywe myśli, impulsy lub obrazy, które wywołują silne emocje, takie jak lęk, strach czy obrzydzenie. Większość osób cierpiących na OCD ma świadomość, że te myśli są produktem ich własnego umysłu i są przesadne lub irracjonalne. Mimo to cierpienie, jakie niosą ze sobą te natrętne treści, nie może zostać złagodzone jedynie za pomocą logicznego myślenia. W związku z tym wiele osób z OCD próbuje zmniejszyć dyskomfort wywołany obsesjami poprzez wykonywanie kompulsji. Przykładowo, obawiając się zakażenia po kontakcie z przedmiotami takimi jak klamki, mogą nadmiernie i kompulsywnie myć ręce. Inni starają się ignorować lub tłumić obsesyjne myśli bądź odwracać od nich uwagę, zajmując się innymi czynnościami.
Przykładowe treści obsesyjnych myśli:
- Lęk przed skażeniem przez ludzi lub otoczenie,
- Niepokojące, natrętne treści seksualne,
- Myśli religijne o bluźnierczym charakterze,
- Obawa przed wyrządzeniem krzywdy sobie lub innym,
- Uczucie, że coś jest nie w porządku,
- Przesadne dążenie do porządku, symetrii i perfekcji,
- Strach przed utratą lub zaniedbaniem czegoś ważnego,
- Pozornie bezsensowne obrazy, słowa, dźwięki lub fragmenty muzyki, które uporczywie powracają.
Kompulsje – możliwe objawy
Kompulsje to powtarzalne zachowania lub czynności umysłowe, które osoba czuje się zmuszona wykonywać w odpowiedzi na obsesyjne myśli. Czynności te zwykle tymczasowo łagodzą dyskomfort związany z obsesją, co z kolei zwiększa prawdopodobieństwo ich dalszego powtarzania w przyszłości. Kompulsje mogą stanowić nadmierną reakcję bezpośrednio powiązaną z treścią obsesji (np. wielokrotne mycie rąk z powodu lęku przed zakażeniem) lub być działaniami całkowicie niezwiązanymi z jej treścią. W najcięższych przypadkach powtarzanie tych rytuałów może wypełniać większość dnia, uniemożliwiając prowadzenie normalnego życia.
Przykłady kompulsji:
- Nadmierne lub rytualne mycie rąk oraz branie prysznica,
- Częste czyszczenie domowych przedmiotów,
- Układanie rzeczy w określonym porządku lub nadmierne porządkowanie,
- Powtarzalne sprawdzanie zamków, przełączników, drzwi czy urządzeń,
- Ciągłe poszukiwanie zapewnień lub akceptacji,
- Rytuały liczbowe – np. liczenie, powtarzanie lub wykonywanie danej czynności określoną liczbę razy (np. trzy razy).

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne – kogo dotyczą?
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą rozwinąć się na każdym etapie życia, jednak najczęściej pojawiają się w dzieciństwie, okresie dojrzewania lub we wczesnej dorosłości. W populacji dorosłych nieco częściej diagnozuje się je u kobiet niż u mężczyzn. Według szacunków, nawet 2–3% osób doświadcza objawów OCD w ciągu swojego życia. Warto również podkreślić, że OCD często współwystępuje z innymi trudnościami natury psychicznej.
Wśród najczęstszych zaburzeń towarzyszących znajdują się depresja, różne postaci zaburzeń lękowych, tiki nerwowe, ADHD oraz zaburzenia odżywiania. Współwystępowanie tych problemów może wpływać na nasilenie objawów i komplikuje codzienne funkcjonowanie, dlatego tak istotna jest kompleksowa diagnoza i odpowiednio dobrana forma leczenia.
Jakie są przyczyny zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego?
Powstawanie OCD jest złożonym procesem i nie da się wskazać jednej, konkretnej przyczyny. Wiadomo jednak, że na rozwój tego zaburzenia wpływa szereg czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych.
Badania sugerują, że istotną rolę odgrywa podatność genetyczna – osoby, u których bliscy krewni cierpieli na OCD, są bardziej narażone na zachorowanie. Ważną rolę odgrywa również funkcjonowanie układu nerwowego – u wielu osób z OCD obserwuje się nieprawidłowości w obszarach mózgu odpowiedzialnych za kontrolę impulsów i regulację emocji, a także zaburzenia w funkcjonowaniu układu serotoninowego.
Nie bez znaczenia są także doświadczenia z dzieciństwa. Przemoc, zaniedbanie emocjonalne, brak stabilności w relacjach z opiekunami lub doświadczenie traum mogą zwiększać ryzyko wystąpienia OCD. Czasem zaburzenie rozwija się u dzieci po przebytych infekcjach, np. paciorkowcowych – w takich przypadkach mówi się o zespole PANDAS.
Jakie są rokowania?
Rokowania w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD) są zróżnicowane i zależą od wielu czynników, takich jak: czas trwania objawów, ich nasilenie, współwystępowanie innych zaburzeń psychicznych (np. depresji czy lęków), a także od momentu rozpoczęcia leczenia oraz systematyczności terapii.
Choć OCD bywa zaburzeniem przewlekłym, wiele osób – dzięki odpowiednio dobranej psychoterapii i wsparciu specjalistów – może znacząco zmniejszyć nasilenie objawów, poprawić jakość życia i nauczyć się skutecznie radzić sobie z trudnymi myślami czy rytuałami. Kluczową rolę w leczeniu odgrywa psychoterapia, zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna (CBT), a w niektórych przypadkach wspomagająco stosuje się farmakoterapię.
Regularne uczestnictwo w terapii, zaangażowanie pacjenta oraz wsparcie otoczenia sprzyjają pozytywnym efektom leczenia. W wielu przypadkach możliwe jest osiągnięcie długotrwałej poprawy funkcjonowania, a nawet remisji objawów. Im wcześniej zostanie podjęta interwencja, tym większe szanse na skuteczne opanowanie zaburzenia i zapobieganie jego nawrotom.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice – korzyści z terapii
Redukcja objawów obsesyjnych i kompulsyjnych
Dzięki regularnej terapii pacjent uczy się rozpoznawać swoje myśli natrętne, identyfikować zniekształcenia poznawcze oraz w kontrolowanych warunkach konfrontować się z lękiem. Technika ekspozycji i powstrzymywania reakcji (ERP), która jest jednym z filarów terapii OCD, pozwala z czasem osłabić siłę kompulsji. W efekcie pacjent odzyskuje poczucie wpływu nad własnymi zachowaniami i myślami.
Wzrost poczucia kontroli i samodzielności
Psychoterapia daje narzędzia, które pozwalają pacjentowi zrozumieć mechanizmy działania OCD i pracować z nimi – nie przeciw nim. Zamiast unikać sytuacji lękowych lub poddawać się rytuałom, pacjent z czasem zyskuje odwagę, by stawić im czoła. To realnie wzmacnia poczucie sprawczości, co ma ogromne znaczenie w budowaniu zdrowej samooceny i niezależności.
Poprawa funkcjonowania w codziennym życiu
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne bardzo często utrudniają wykonywanie zwykłych obowiązków: pracę, naukę, kontakty społeczne. Terapia pomaga stopniowo odzyskać przestrzeń, którą wcześniej wypełniały kompulsje i lęk. Dla wielu osób oznacza to powrót do pełniejszego życia zawodowego, rodzinnego i towarzyskiego.
Lepsze radzenie sobie z lękiem i stresem
Choć OCD to zaburzenie specyficzne, w terapii często poruszane są także ogólne mechanizmy radzenia sobie z napięciem emocjonalnym. Pacjenci uczą się skuteczniejszych, zdrowych sposobów redukcji stresu i reagowania w trudnych sytuacjach. Dzięki temu są mniej podatni na nawroty objawów, a także łatwiej funkcjonują w codziennym życiu.
Zmiana myślenia i wzorców zachowań
Terapia nie polega jedynie na gaszeniu objawów – jej celem jest głęboka praca nad zmianą przekonań, reakcji i schematów funkcjonowania. To podejście umożliwia trwałą poprawę, a nie tylko chwilową ulgę. Pacjenci, którzy wytrwale pracują nad sobą z pomocą terapeuty, często zauważają pozytywny wpływ terapii nie tylko w obszarze OCD, ale także w relacjach i ogólnym podejściu do życia.
Wsparcie i empatyczne towarzyszenie w procesie leczenia
Zmaganie się z OCD bywa samotne – zwłaszcza gdy inni nie rozumieją, że to nie „dziwactwa” czy „nadwrażliwość”, lecz realne zaburzenie. Psychoterapia daje przestrzeń do mówienia o tym, co trudne i wstydliwe, bez oceniania. Obecność wykwalifikowanego specjalisty, który rozumie i potrafi wesprzeć, jest dla wielu osób pierwszym krokiem ku uzdrowieniu.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice – dlaczego Poradnia FOCUS?
W Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej FOCUS w Gliwicach pomagamy dzieciom, młodzieży i dorosłym zmagającym się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (OCD). Oferujemy kompleksową opiekę – od diagnozy po terapię – prowadzoną przez doświadczonych specjalistów.
W naszym zespole pracują psychiatra dziecięcy, psychiatra dla dorosłych, psycholog i psychoterapeuta, co pozwala dobrać leczenie dopasowane do potrzeb pacjenta. Stosujemy skuteczne metody terapeutyczne, w tym terapię poznawczo-behawioralną (CBT) – uznawaną za najefektywniejszą w pracy z OCD.
W Poradni FOCUS stawiamy na indywidualne podejście, empatię i poczucie bezpieczeństwa. Pomagamy zrozumieć źródło lęku, ograniczyć natrętne myśli i kompulsje oraz odzyskać kontrolę nad codziennym życiem.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice – uzyskaj profesjonalną pomoc i wsparcie naszych specjalistów w Poradni FOCUS.
| Sprawdź także: Paniczny strach o zdrowie dziecka – co robić? Dziecko nie panuje nad emocjami – co robić? Kryzys w związku po narodzinach dziecka – co robić? Bunt 2-latka: objawy i jak sobie z nim radzić? |
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Leczenie Gliwice
Masz pytania? Zadzwoń do Nas! Chętnie pomożemy.
Rejestracja online
Zadzwoń do nas!
