Sfera nr 1: Gotowość fizyczna: dziecko musi mieć skoordynowane ruchy w zakresie motoryki dużej (dotyczącej pracy całego ciała), jak i motoryki małej (precyzyjne ruchy rąk). Siedmiolatek nie powinien mieć problemów ze skakaniem na jednej nodze, utrzymaniem równowagi, podczas stania na jednej nodze, pokonywaniem przeszkód, bieganiem i skakaniem. Dlaczego to takie ważne? Skoordynowane ruchy są niezbędne na wszystkich zajęciach – przy wyklejaniu, wycinaniu, nawlekaniu, rysowaniu i pisaniu (precyzyjne ruchy rąk i palców) oraz samodzielnym ubieraniu się i rozbieraniu (guziki, sznurowadła), a także spakowaniu swoich rzeczy i oczywiście siedzeniu w ławce w trakcie lekcji, bieganiu i noszeniu plecaka bądź tornistra.
Sfera nr 2: Gotowość umysłowa: dziecko powinno potrafić porozumiewać się z innymi za pomocą pełnych zdań, skupiać się na wykonywanej czynności, kierować uwagę na konkretne rzeczy i co ważne – utrzymać ją przez dłuższy czas, a także mieć rozwiniętą pamięć. Istota jest również percepcja wzrokowa, przejawiająca się np. w odnajdywaniu różnic między obrazkami i słuchowa, polegająca na odróżnianiu głosek. Dziecko powinno również wykonywać podstawowe obliczenia matematyczne, tj. dodawać, odejmować, wspomagać się liczeniem na palcach lub innych przedmiotach. Nie musi ono znać ani liter, ani umieć czytać czy pisać, ale powinno potrafić określić kierunek i narysować szlaczek od lewej strony. Podsumowując, dziecko powinno być samodzielne – mówić o swoich potrzebach, skorzystać z toalety i zjeść posiłek.
Sfera nr 3: Gotowość emocjonalno –społeczna: dziecko idąc do szkoły zmienia środowisko, towarzystwo i otoczenie. W szkole jest pani nauczycielka i jej należy się słuchać. Kontakt z rówieśnikami może przysporzyć konfliktów, a dziecko powinno potrafić walczyć o pozycję w grupie, negocjować swoje prawa i znieść to, że w klasie jest ponad 20 innych dzieci, których również należy się uwaga. Aby przyznać się, że czasem ktoś zrobił coś lepiej lub szybciej trzeba być bardzo dojrzałym emocjonalnie. Dziecko, które osiąga gotowość szkolną nie płacze, kiedy coś mu nie wyjdzie, ale próbuje aż do skutku, słucha wskazówek nauczycieli i reaguje na upomnienia, tym samym dostosowując się do reguł panujących w szkole.