Badamy dziecko pod kątem osiągnięcia odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego, społeczno-emocjonalnego i fizycznego, którego osiągnięcie pozwoli dziecku sprostać wymaganiom stawianym przez środowisko szkolne.

Badanie składa się z dwóch części. Części psychologicznej, trwającej do 2 godzin oraz części pedagogicznej trwającej około 1 godzinę. Oba spotkania odbywają się w różnych terminach. Po zakończeniu badania, wystawimy opinię w ciągu 14 dni roboczych.

Koszt badania:
część psychologiczna – 150 zł
część pedagogiczna – 100 zł
sporządzenie opinii – 50 zł

To badanie, którego celem jest sprawdzenie czy Twoje dziecko jest już gotowe do rozpoczęcia edukacji szkolnej. Badanie weryfikuje czy dziecko pod względem fizycznym intelektualnym i emocjonalnym sprosta wymaganiom stawianym przez uczniami już od pierwszego dnia.

Edukacja szkolna, to kolejny po przedszkolu, etap życia naszych dzieci. Tam zawierają pierwsze przyjaźnie, wchłaniają wiedzę i uczą się zasad życia w społeczeństwie.
Dlatego też istotna jest weryfikacja, czy poziom rozwoju naszego dziecka pod względem fizycznym, intelektualnym i emocjonalnym sprosta wymaganiom szkolnego środowiska.
Poziom gotowości szkolnej jest zależny od współmiernego rozwoju dziecka we wszystkich sferach jego życia. Roczny obowiązek przygotowania do nauki w szkole to czas, który nasze dziecko spędza jeszcze w przedszkolu, ale już na innym etapie niż w młodszych grupach.

Sytuacja prawna pierwszoklasistów

Rodzice dzieci w wieku około szkolnym pewnie już zauważyli, że sytuacja prawna ich pociech była w ostatnich latach często zmieniana. Kiedy do szkoły podstawowej udały się pierwsze sześciolatki, ich rodzice mieli wybór, czy chcą posłać swoje dziecko do szkoły w takim wieku. Następnie wprowadzono obowiązek nauki od 6 roku życia. Nieustanne zmiany powodowały liczne konflikty i emocje wśród osób, które popierały taki przepis i tych, które były mu całkowicie przeciwne.

Niektórzy rodzice licznie zgłaszali się na badania gotowości szkolnej, ponieważ uważali, że ich dzieci mogą jeszcze nie być gotowe na rozpoczęcie tego etapu. Jeśli przypuszczenia rodziców się potwierdzały i została wydana diagnoza braku gotowości szkolnej, takie dziecko mogło mieć odroczony obowiązek szkolny. W kolejnych latach znów zmieniono przepisy i zniesiono obowiązek szkolny dla sześciolatków.

Aktualnie obowiązkiem szkolnym są objęte dzieci kończące 7 lat, a sześciolatki mogą pójść do pierwszej klasy rok wcześniej niż wynika to z obowiązku, po uprzednim uzyskaniu opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej, z której wynikać będzie, że osiągnęły gotowość szkolną.

Istnieje oczywiście możliwość odroczenia obowiązku szkolnego o więcej niż rok – dotyczy ona dzieci z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, z różnego rodzaju niepełnosprawnościami, które mogą uczyć się w oddziałach przedszkolnych do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 9 lat.

Kiedy dziecko nie jest gotowe aby pójść do szkoły?

• Kiedy boi się nowych miejsc i sytuacji.
• Nie potrafi rozstać się z rodzicami w przedszkolu i reaguje histerią.
• Nie kontroluje swoich emocji i często wpada z panikę reagując niekontrolowanym płaczem.
• Nie potrafi samodzielnie wykonywać codziennych czynności.

Co wtedy?

Najlepiej udać się do specjalisty, który zdiagnozuje na jakim etapie rozwoju jest dziecko i przedstawi sposób rozwiązania ewentualnych problemów.
Najczęściej dzieci same dorastają do roli uczniów, ale zdarzają się również przypadki, kiedy osiągnięcie gotowości szkolnej jest nieco trudniejsze.

Kiedy sześciolatek nie jest zbyt chętny do ćwiczeń, nie interesuje się nauką i ma spore trudności w skupieniu uwagi, najlepiej zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Z dzieckiem będzie pracował psycholog i pedagog, a w pewnych przypadkach także logopeda i terapeuta integracji sensorycznej. Specjaliści przeprowadzą testy i badania, które pomogą określić rozwój dziecko i to czy jest ono gotowe do podjęcia nauki w szkole oraz jakie zajęcia mogą mu pomóc w dalszym rozwoju

Czego dotyczą sfery osiągnięć rozwojowych?

Sfera nr 1:

Gotowość fizyczna: dziecko musi mieć skoordynowane ruchy w zakresie motoryki dużej (dotyczącej pracy całego ciała), jak i motoryki małej (precyzyjne ruchy rąk). Siedmiolatek nie powinien mieć problemów ze skakaniem na jednej nodze, utrzymaniem równowagi, podczas stania na jednej nodze, pokonywaniem przeszkód, bieganiem i skakaniem. Dlaczego to takie ważne?

Skoordynowane ruchy są niezbędne na wszystkich zajęciach – przy wyklejaniu, wycinaniu, nawlekaniu, rysowaniu i pisaniu (precyzyjne ruchy rąk i palców) oraz samodzielnym ubieraniu się i rozbieraniu (guziki, sznurowadła), a także spakowaniu swoich rzeczy i oczywiście siedzeniu w ławce w trakcie lekcji, bieganiu i noszeniu plecaka bądź tornistra.

Sfera nr 2:

Gotowość umysłowa: dziecko powinno potrafić porozumiewać się z innymi za pomocą pełnych zdań, skupiać się na wykonywanej czynności, kierować uwagę na konkretne rzeczy i co ważne – utrzymać ją przez dłuższy czas, a także mieć rozwiniętą pamięć. Istota jest również percepcja wzrokowa, przejawiająca się np. w odnajdywaniu różnic między obrazkami i słuchowa, polegająca na odróżnianiu głosek.

Dziecko powinno również wykonywać podstawowe obliczenia matematyczne, tj. dodawać, odejmować, wspomagać się liczeniem na palcach lub innych przedmiotach. Nie musi ono znać ani liter, ani umieć czytać czy pisać, ale powinno potrafić określić kierunek i narysować szlaczek od lewej strony. Podsumowując, dziecko powinno być samodzielne – mówić o swoich potrzebach, skorzystać z toalety i zjeść posiłek.

Sfera nr 3:

Gotowość emocjonalno – społeczna: dziecko idąc do szkoły zmienia środowisko, towarzystwo i otoczenie. W szkole jest pani nauczycielka i jej należy się słuchać. Kontakt z rówieśnikami może przysporzyć konfliktów, a dziecko powinno potrafić walczyć o pozycję w grupie, negocjować swoje prawa i znieść to, że w klasie jest ponad 20 innych dzieci, których również należy się uwaga.

Aby przyznać się, że czasem ktoś zrobił coś lepiej lub szybciej trzeba być bardzo dojrzałym emocjonalnie. Dziecko, które osiąga gotowość szkolną nie płacze, kiedy coś mu nie wyjdzie, ale próbuje aż do skutku, słucha wskazówek nauczycieli i reaguje na upomnienia, tym samym dostosowując się do reguł panujących w szkole.