W czasie epidemii często myślimy o zdrowiu, chorobie i rzeczach ostatecznych. Strach przed utratą życia to jeden z najsilniejszych, w jaki jesteśmy wyposażeni. Najsilniejszy, a z perspektywy przetrwania – najpotrzebniejszy.

Rosnące statystyki zakażeń, ograniczenia, puste półki w sklepach, globalne rozprzestrzenianie się, śmiertelność wirusa, możliwość zarażenia swoich bliskich. Większość z nas nigdy wcześniej nie była nawet w podobnej sytuacji. To uderza w poczucie bezpieczeństwa i powoduje utratę poczucia kontroli.

Im mniejsza kontrola, tym bardziej emocjonalnie podchodzimy do sytuacji. Lepiej też zapamiętujemy to co nieprzyjemne i przykre, aby w przyszłości móc tego uniknąć. Dmuchamy na zimne i nie lubimy nie wiedzieć, dlatego wciąż chcemy szukać nowych informacji. Kolejne informacje utwierdzają nas w lęku. Koło zaczyna się kręcić. Jak je zatrzymać? To czego potrzebujesz teraz to świadomość, poczucie kontroli, sprawczości i … spokój.

Strach to pożyteczna i ochronna emocja. Wzbudzenie autonomicznego układu nerwowego może być nieprzyjemne, ale to całe zamieszanie służy nam, a nie przeciwko. Ostrzega przed potencjalnym zagrożeniem, pomaga w utrzymaniu bezpieczeństwa. Motywuje do podjęcia działania. To przecież obawa sprawia, że zostajemy w domu i trzymamy się zaleceń. 

Złość, smutek, poczucie ograniczenia i straty. Brzmi znajomo? Te emocje są teraz naturalne. Każdą z nich możemy regulować. Ta zauważona, nazwana i przeżyta traci na mocy. Mówienie sobie „nie bój się” – to nienajlepszy pomysł. Zamiast tego, zastanów się czego się boisz. Jaki jest najgorszy scenariusz? Na ile jest to stan realny, a na ile obawy, które nie muszą się spełnić? Sytuacje rzadko są czarno-białe. Może masz więcej zdolności, żeby poradzić sobie z sytuacją zagrożenia, niż ci się wydaje? Czy to jeszcze strach, czy już lęk? Upewnij się, czy nie przeceniasz niebezpieczeństwa.

Lęk dotyczy wyobrażonego zagrożenia. Jego wielkość zależy od tego, jak bardzo spostrzegamy, że jesteśmy narażeni na niebezpieczeństwo. Co zrobić żeby obniżyć poziom lęku? Emocje mają wpływ na myśli, a myśli na emocje. Mówienie sobie, żeby nie myśleć, nie bać się – niewiele da. Możesz zwracać uwagę na to, w którą stronę kierujesz swoje myśli. 

• Złap myśl, powiedz stop. Poszukaj dowodów, które ją potwierdzają i tych, które jej przeczą. Gdzieś jest złoty środek. Jaka jest alternatywna wersja biegu wydarzeń? Samemu czasem trudno ją znaleźć. Jednym z lepszych regulatorów emocji jest rozmowa i kontakt z drugim człowiekiem. Możesz wtedy otrzymać inna perspektywę czegoś, co jest trudne.

• Myśl o tym na co masz wpływ. Pozwoli to odzyskać poczucie kontroli. W momentach kryzysowych ratują procedury. Stosowane w sytuacji, w której jest wiele emocji dają poczucie bezpieczeństwa. Co możesz zrobić, żeby zmniejszyć ryzyko zachorowania? Jakie rekomendowane środki ostrożności możesz wdrożyć już dzisiaj?

• Kontroluj napływ informacji. Ciągłe wiadomości o kolejnych zachorowaniach sprawią, że będziesz martwić się coraz bardziej. Może uda Ci się robić to raz, dwa razy dziennie o określonej porze? Uważaj też na fakenews’y. Nie traktuj kolejnej sensacji jako bezdyskusyjnej prawdy. Docieraj do faktów, a nie emocjonalnych informacji, opinii czy plotek. Sprawdzaj konkretne, aktualne informacje w obiektywnych i niezależnych źródłach. Nie bez powodu mówi się, że media to czwarta władza – w dużym stopniu przekaz medialny może kształtować Twoją postawę wobec całej sprawy.
  

Potrzeba kontroli jest iluzoryczna – na niektóre rzeczy wpłynąć się nie da. Możesz jednak nie pozwolić, żeby obecna sytuacja przejęła nad Tobą kontrolę. Dbaj o higienę życia i zdrowe relacje z innymi. Postaraj się ustalić plan dnia i zaplanować aktywności na najbliższy czas.  Wysypiaj się, nie zapominaj o odpoczynku. Racjonalnie się odżywiaj i neutralizuj emocje poprzez sport. Regularnie oczyszczaj głowę i nie noś ze sobą problemów. To wciąż za mało? Bez obaw korzystaj z profesjonalnego wsparcia. Rozmowa z psychologiem pomaga odzyskać równowagę o wiele szybciej. 

To wszystko co przeżywasz teraz, to moment, etap. Dzieje się po to, żebyś mógł później wrócić do swoich codziennych zajęć. Pamiętasz, czym martwiłeś się dwa miesiące temu, rok temu? Co teraz o tym myślisz? 

Sytuacje trudne, pokazują zasoby, które mamy. Kształtują i sprawiają, że jesteśmy tym, kim jesteśmy dzisiaj. Może to właśnie ten moment, żeby na chwilę się zatrzymać?

mgr Natalia Szarapow
psycholog, trener, szkoleniowiec

Udostępnij wartościową treść znajomym!
[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]